شما وقتی همسرتان به فعالیت های اینترنتی شما حساس شده باشد چه می کنید؟
زندگی در هر زمان با خود خوبیها، بدیها و مشکلات خاص خودش را دارد.
نمیتوان با زمان پیش نرفت اما زمانگاهی تحفههایی دارد که خیلی هم بیدردسر نیست؛ مثل همین اینترنت، دنیای مجازی و شبکههای اجتماعی که دیگر به لطف گوشیهای هوشمند در دستان شما خانه کردهاند و هر جا بروید مانند سایه همراهتان خواهند بود و در کنار تمام خوبیهای غیرقابل انکار گاهی با حضور بیش از حدشان به روابط فردی و خانوادگی شما آسیب میزنند و باعث میشوند تا همسرتان شاکی شود و گاهی حتی به این وابستگی شک کند.
این وسایل امکانی را فراهم میکنند که میتوان در اتاق کناری حضور داشت اما با کسی در آنطرف جهان صحبت کرد و این یعنی یک فرصت بزرگ و شاید هم یک تهدید بزرگتر.
هر وسیلهای اگر درست استفاده نشود، میتواند آسیبزا باشد و حضور در دنیای مجازی از این قاعده مستثنی نیست.
اما چطور میشود شما حواستان به آرامش همسرتان و رابطه خودتان با او باشد تا حضور در اینترنت و فضای مجازی به گرمای زندگی مشترک شما آسیبی نرساند.
بیشترین چیزی که به زندگی انسانها هدف و جهت میدهد، تعیین اولویتهای آنان است.
شما باید برای هر چیزی با توجه به ارزشی که برایتان دارد، وقت بگذارید.
خانواده، همسر، فرزندان، کار، درس، ورزش و در نهایت حضور در شبکههای مجازی هر کدام باید درجهبندی شوند و طبق درجه ارزششان برای آنها وقت بگذارید.
صدرنشین لیست اولویتهای شما همسرتان است که اگر ببیند در انتهای لیست وقتگذاری شما قرار گرفته است، شکایت میکند و ناراحت میشود.
باید اول به این باور برسید که تمام متنها و جملات زیبایی که در این فضاها وجود دارد و تمام ارتباطاتی که در اینگونه شبکهها میتواند ایجاد شود در مقابل همسر و خانواده شما مانند قطره و دریاست؛ یعنی شما خودتان در دریای نعمتها غرق هستید اما آن را نمیبینید.
پس در این صورت و با داشتن این باور بهتر میتوانید حضورتان را در فضای مجازی مدیریت کنید.
تا زمانی که اولویتهای زندگیتان را بهصورت ذهنی مشخص نکنید، نمیتوانید برخورد و برنامهریزی درستی داشته باشید.
شما خودتان هم اقرار میکنید که همسرتان برایتان اولویت دارد اما اینکه زمان زیادی از وقت خودتان را درگیر فضای اجتماعی اینترنتی میکنید بهدلیل اولویت داشتن این فضا نیست بلکه بهخاطر عدم مدیریت شماست.
قرار نبود حضور شما در دهکده جهانی بیشتر از حضورتان در خانه خودتان باشد.
اینترنت روز اول آمد تا کارهای شما را راحتتر کند اما حالا شده تمام زندگی شما.
پس چرا حالا که کارهایتان آسانتر انجام میشود، وقت بیشتری برای گذراندن با عزیزانتان ندارید بلکه وقت کم هم میآورید.
تنها در یک صورت میتوانید برای نزدیکان خود به اندازه کافی وقت بگذارید آن هم درصورتی که مدت زمان حضور در فضای مجازی و کار با گوشی همراهتان را برنامهریزی کنید.
مشخص کنید مثلا روزی ۳ بار و هر دفعه نیم ساعت میتوانید وارد اینترنت شوید.
درست مثل مدرسه که زنگ میخورد و از کلاس خارج میشدید، سر نیم ساعت از گوشیتان بیرون بیایید.
باور کنید اگر چند مطلب را در گروه نخوانید و یا چند لایک کمتر انجام دهید، چیزی از این دنیا کم نمیشود.
از طرفی زمان استفاده از اینترنت زمان مفید شما نباشد؛ یعنی وقتی همه اعضای خانواده دور هم هستند را به اینترنت اختصاص ندهید.
این زمان بهتر است صرف صحبت کردن، یادآوری خاطرات شیرین، بازی و … شود.
بسیاری از همسران رختخواب را با کافی نت اشتباه میگیرند و هر دو کنار هم بهجای گذراندن لحظات زیبا، به دنبال شعرهای زیبا درگروههای مختلف میگذارند.
زمان اتاق خوابتان را با هزاران غریبه و آشنا شریک نشوید و بگذارید آرامشتان حفظ شود. گوشیتان را بیصدا کنید و از لحظههای باهم بودن لذت ببرید.
زمانی که همسرتان حساسیتی نسبت به حضور شما در شبکههای اجتماعی، انتشار عکسها یا لایکها و کامنتهای غریبهها دارد، نگویید که متحجر است و نمیگذارد زندگیتان را بکنید. به او حق بدهید.
او شما و زندگیاش را دوست دارد و اخباری که این روزها از سوء استفادههای مختلف در این فضاها انتشار پیدا میکند، هر انسان عاقل و محتاطی را به این فکر میاندازد که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.
وقتی به او حق میدهید، نوع برخوردتان با حساسیتهایش منطقیتر میشود و او این را حس میکند.
همین که همسرتان احساس کند نسبت به دخالتهای او به دنیای مجازیتان گارد ندارید، یعنی همه جا امن و امان است.