مسئله ی تربیت کودکان امروزه از مهمترین مسائل و دغدغه های خانواده هاست.
اکثر افرادی که صاحب فرزند هستند به دنبال راهکار های مناسب برای تربیت بهتر فرزندشان هستند.
باید بدانیم در اکثر موارد حتی والدینی که بر روی تربیت کودکان خود حساس هستند نیز به دلیل نااگاهی به آنها صدمه های جبران نشدنی می زنند.
در این مطلب قصد داریم به شما چند رفتار نامناسب و آسیب زننده و اثرات ناشی از آنها را که از حوزه روانشناسی کودک می دانیم آموزش دهیم:
درد و دل کردن با فرزندان
دردو دل کردن با کودکان به آنها صدمات غیر قابل جبرانی میزند.
شما با درد و دل کردن با کودکتان از او امنیت عاطفی اش را می گیرید و در سن او باعث می شوید.
او خود را مسئول شکست های شما و مشکلات شما بداند.
با این کار فرصت رشد متناسب با سن را از کودک خود سلب می کنید.
بهتر است بجای گفتن مشکلات خود به فرزندتان آنها را با مشاور و یا روانشناس درمیان بگذارید.
پس چگونه میتوانیم با کودک درباره ی مسائل مختلف صحبت کرد؟
اگر کودک شاهد واقعه ای بود یا قصد داشتید که درباره ی مسئله ای به او درسی دهید، میتوانید بدون دخالت دادن احساسات خود (احساسات منفی مثل ناراحتی و عذاب وجدان و…) مسائل را به صورت آموزشی و پند آموز به آنها بگویید:
برای مثال اگر تصادف کرده اید بجای گفتن اینکه مردم چرا اینقدر بد رانندگی میکنن؟ متوجه نیستند ممکن است کسی را زیر بگیرند، به کودک بگویید :اگر کسی با سرعت بالا یا به صورت غیر قانونی رانندگی کند به بقیه آسیب میرساند پس حواستو جمع کن وقتی که رانندگی کردی درست رانندگی کنی،تا به کسی آسیبی نرسد
هرگز به کودک احساس گناهکاری ندهید
کودکان تا سن یازده سالگی به بعد معنی دزدی و دروغگویی و … را به خوبی متوجه نمی شنود.
پس بعد از انجام کار اشتباه آنها را متهم به گناهکاری و بچه ی بد بودن نکنید.
هرگز از جمله هایی با مضموم زیر استفاده نکنید:
- تو بچه خوبی نیستی
- تو بچه بدی هستی
- خدا تورو دوست نداره
- خدا دروغگوهارو دوست نداره
- خدا میبرتت جهنم
- دست و پا چلفتی
استفاده از این سری جملات باعث ایجاد حس گناهکاری در کودکان می شود و حس گناهکاری مانع ایجاد خلاقیت در کودک می شود.
به زبان ساده تر شما وقتی خودتان را فردی بی عرضه و گناهکار بدانید سطح انتظارتان پایین آمده و باعث ایجاد فرصت بیشتری برای اشتباه کردن می شوید.
همچنین فکر گناهکار بودن به کودک این حس را منتقل می کند که غیر قابل دوست داشته شدن است، اعتماد به نفس وعزت نفس کودک را تخریب می کند.
پس دفعه بعد هرگاه کودکتان اشتباهی مرتکب شد تمامی شخصیت کودک را زیر سوال نبرید و فقط از کار اشتباه او انتقاد کنید.
برای مثال اگر کودکتان اسباب بازی دوستش را بی اجازه برداشت به جای گفتن اینکه تو بچه بدی هستی بگویید: اینکه وسیله ی کسی را بدون اجازه او برداری کار خیلی بدیه تو دوست داری اسباب بازیاتو کسی برداره مال خودش کنه؟
برای راحتی فرزندانتان کارهای روزمره آنها را تقبل نکنید
کار های روزانه کودکان مثل جمع کردن وسایل یا کمک به خانواده (درحد توان سنیشان) باعث قوی شدن حس احساس مسئولیت آنها در بزرگسالی می شود.
پس با قبول وظایف شخصی آنها، افرادی بی مسئولیت تربیت می شوند.
هرچقدر این مسئولیت ها جزئی بودند از انجام دادن انها به جای فرزندتان خودداری کنید.
از اینکه فرزندتان اشتباه کند جلوگیری نکنید
در روانشناسی کودک اگر کودکان اشتباه نکنند یاد نمی گیرند.
باید بدانید اشتباه کردن یکی از راه های آموزشی برای کودکان است پس بگذارید که کودکان اشتباه کنند و از اشتباهشان درس بگیرند.
به کودک خود آموزش دهید که از اشتباه کردن نترسد و اشتباهات را فرصتی برای یادگیری در نظر بگیرد.
همیشه به او بگویید که هرکسی ممکن است اشتباه کند و از اشتباه کردن نهراسید چون اشتباه بخشی از یادگیری است.
باید بدانید افراد سالم افرادی هستند که راحت با اشتباهشان کنار می آیند پس از اشتباه کودکانتان جلوگیری نکنید.
اگر ابهام و یا سوالی مد نظرتان است می توانید در بخش ارسال دیدگاه پایین صفحه با ما در میان بگذارید.
