سن کودک و نحوه درک او از محیط در نحوه تاثیر گذاری مرگ روی آنها مؤثراست.
نوزادان می توانند از دست دادن عزیزان را احساس کنند چرا که این می تواند در نحوه نگهداری روزانه آنها اثر بگذارد. نوزادان به احساس ناراحتی اطرافیان خود حساس هستند و این موضوع آنها را مضطرب، بیقرار و وابسته تر می کند .
در سنین قبل مدرسه، کودکان مرگ را کوتاه مدت و برگشت پذیر در می یابند. این مورد معمولأ به تفکر آنها در مورد شخصیت های کارتون برمی گردد که می میرند و زنده می شوند.
کودکان از سن ۵ سالگی به بعد قادر به درک قسمتهایی از حقایق در مورد مرگ هستند.
- این برای همه موجودات زنده اتفاق می افتد.
- برای مرگ دلیل وجود دارد.
- مرگ باعث جدایی دائمی می شود.
همچنین می فهمند مردگان قادر به خوردن، نوشیدن، دیدن، شنیدن، صحبت کردن و احساس کردن، نیستند.
بسیاری از کودکان علاوه بر غمگین بودن، عصبانی و نگران می شوند. حس عصبانیت یک حس طبیعی است چون از دست دادن افراد مهم در زندگی کودکان که از آنها حمایت و نگهداری می کردند باعث احساس عصبانیت می شود.
کودکان این را بطریقه های مختلف نشان می دهند. بعنوان مثال در بازی کردن، با بهانه گیری، اظطراب در رفتارهای کودکانه، تقاضا برای غذا و آغوش، کابوسهای شبانه و یا تقاضای وابستگی نشان می دهند.
کودکان می اندیشند که آنها علت وقایع اطراف خودشان هستند و ممکن است فکر کنند آنها با شیطنت خود باعث مرگ نزدیکان خود شده اند .
نوجوانان مرگ را تقریبا مانند بزرگسالان تفسیر می کنند و از احساسات بقیه بسیار آگاه هستند.
آنها ممکن است صحبت کردن از احساسات خود را دشوار بدانند و این باعث شود که احساسات خود را آشکار نکنند تا باعث آزار دیگران نشود .
این علائم نشان می دهد که مداخله یک فرد آگاه لازم است. مثلأ بزرگ خانواده می تواند کمک و توصیه ای ارائه دهد یا کودک را به کلینیک روانشناسی کودکان راهنمایی کند تا مشاوره لازم برای مقابله با سوگ دریافت کنند.
این مشاوره همچنین می تواند به کودک کمک کند که مرگ را قبول کند و خانواده را در نیز در کمک به کودک موفق تر می کند.
